Wypełnienia w odcinku bocznym pod mikroskopem

Na kursie dowiecie się jak od A do Z wykonać wypełnienia w odcinku bocznym, które będą estetyczne, funkcjonalne, a leczenie nie zajmie dłużej niż standardowa wizyta. Podczas szkolenia kursanci poznają jasny i klarownym algorytm postępowania -  zarówno dla lekarza, jak i dla asysty stomatologicznej - przy wykonywaniu wypełnień. 

Główne tematy poruszane podczas szkolenia:

• praktyczne podejście do ubytków klasy I i II wg Blacka oraz MOD, 
• stamp technique - jak osiągnąć dobre efekty, 
• skuteczne opracowania zębów pod mikroskopem z poszanowaniem dla zdrowych tkanek,
• praktyczne rozwiązania najczęściej występujących problemów:
  • nadwrażliwość pozabiegowa,
  • izolacja pola zabiegowego (koferdam prestiż czy konieczność),
  • nawisy,
  • brak punktu stycznego,
  • zbyt duże kontakty zgryzowe, które wydłużają opracowanie i niweczą efekt całej pracy,
  • braku przylegania kształtki do ubytku, 
• wykorzystanie teflonu w stomatologii,
• jak szybko wykonać zdjęcia, aby przedstawić pacjentowi jego problem.

Na kursie kursant wykona przy pomocy mikroskopu wypełnienie klasy I metodą standardową oraz stamp technique oraz wypełnienia klasy II. 

Przykład, czego uczyć będą się kursanci. Praca wykonana przez prowadzącego - lek. dent. Filipa Wiśniewskiego. 

Każdy uczestnik ma do dyspozycji pełne zaawansowane instrumentarium potrzebne do wykonania efektywnego leczenia zachowawczego:

• mikroskop firmy Global z torem wizyjnym (jeden mikroskop na jednego uczestnika), 
• koferdam, 
• turbinę, mikrosilnik, dmuchawkę, 
• kompozyt Enamel,
• narzędzia do modelowania, 
• pierścienie oraz kształtki do ubytków klasy II. 

Klasy ubytków wg Blacka

Klasyfikacja ubytków według Blacka to system opracowany przez amerykańskiego stomatologa G.V. Blacka na przełomie XIX i XX wieku. System ten jest do dziś stosowany w stomatologii zachowawczej i pozwala na precyzyjne określenie lokalizacji oraz rodzaju ubytków próchnicowych. Klasy ubytków wg Blacka obejmują pięć głównych kategorii, które różnią się ze względu na miejsce występowania ubytku oraz sposób jego powstawania. Tematyka związana z klasami Blacka również poruszana jest na szkoleniach stomatologicznych w naszej akademii.
Klasa I –  ubytki powierzchni żujących zębów trzonowych i przedtrzonowych
Związane są z próchnicą powierzchni żujących zębów trzonowych i przedtrzonowych. Występują na powierzchniach zgryzowych zębów, a ich główną przyczyną jest gromadzenie się płytki nazębnej oraz resztek pokarmowych w bruzdach i zagłębieniach tych powierzchni. 
Klasa II –  ubytki powierzchni stycznych zębów trzonowych i przedtrzonowych
Dotyczą powierzchni stycznych zębów trzonowych i przedtrzonowych. Mogą występować zarówno na powierzchniach policzkowych, jak i językowych zębów, a ich przyczyną jest również gromadzenie się płytki nazębnej oraz resztek pokarmowych w przestrzeniach międzyzębowych. 
Klasa III –  ubytki powierzchni stycznych zębów siecznych i kłów
Obejmują próchnicowe zmiany na powierzchniach stycznych zębów siecznych i kłów. W wyniku działania bakterii próchniczych dochodzi do demineralizacji szkliwa i niszczenia zębiny, co prowadzi do powstania ubytku.
Klasa IV –  ubytki powierzchni przedniej zębów siecznych
Dotyczą próchnicowych zmian na powierzchniach przednich zębów siecznych. Ubytki te mogą występować zarówno na powierzchniach policzkowych, jak i językowych zębów siecznych, a ich przyczyną jest gromadzenie się płytki nazębnej oraz resztek pokarmowych na tych powierzchniach. 
Klasa V ­–  ubytki szyjki zęba
Obejmują próchnicowe zmiany w okolicy szyjki zęba. W wyniku próchnicy dochodzi do postępującego niszczenia szkliwa i zębiny, co prowadzi do powstania ubytku.

Znaczenie klasyfikacji ubytków wg Blacka

Klasy Blacka mają ogromne znaczenie dla praktyki stomatologicznej, ponieważ pozwalają na precyzyjne określenie rodzaju i lokalizacji ubytków próchnicowych, co jest niezbędne do prawidłowego planowania leczenia. Dzięki tej klasyfikacji stomatolodzy mogą również monitorować rozwój próchnicy u pacjentów i podejmować odpowiednie działania profilaktyczne, mające na celu zapobieganie dalszemu niszczeniu tkanek zęba.